“De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen en volgende week is het zover…” Na een periode aan een project te hebben gewerkt, zijn we nu alweer bij de laatste – en leukste – loodjes aanbeland! Zoiets zei ik deze ochtend tijdens de productiemeeting. Later vandaag dwaalden mijn ogen even af naar de rechter bovenhoek van mijn scherm: donderdag 20 september! Wat is dat toch met tijd?
Ik dacht terug aan 10 april: Ergens in een hotellobby in Parijs…
Ik bukte om de veters van mijn sportschoenen te strikken en ik weet nog dat ik dacht “6.15 uur en toch voelt het helemaal niet vroeg. Fijn hoor, dat de klok weer is verzet'” Na mijn vertrouwde 3,5K in het ochtendgloren van de stad en 2 afspraken verder, zat ik met pen en papier op een terras. Ik beschreef in een aantal krabbels wat er was gezegd en maakte een lijstje met dingen die ze konden gaan doen. Daarna draaide ik het papier en begon ik te schrijven wat ik zelf allemaal zou gaan doen: een roadmap met een stip ergens in de eerste helft van 2019.
‘This is it!
En dan zien we vanzelf wel hoe timing het resultaat gaat maken’.
Vandaag, tussen de afspraken door…
Soms vraag ik me af ‘Waar blijft de tijd?’ Dagen en maanden vliegen voorbij. Andere keren maken gebeurtenissen me juist weer ontzettend bewust van het gevoel van ‘alle tijd’. En altijd weet ik dat tijd één van de dingen is die we niet terug kunnen kopen – nooit meer terugkrijgen – wanneer hij verloopt. Het is daarom ontzettend waardevol als we elke dag een klein beetje kunnen werken aan de dingen die we met de tijd willen doen. En daarbij is het minstens zo nuttig om zo nu en dan, in de loop van de tijd, even stil te gaan staan.
Een moment voor reflectie
Een aantal ontmoetingen, gebeurtenissen, supervisie en diverse projecten in de afgelopen maanden lieten me weer exact zien waarom wij als mensen doen wat we doen:
- Welke verschillende rollen iedereen (vaak ongemerkt) aanneemt en (zichzelf daardoor) aanleert door de jaren heen.
- Hoe lastig het soms is om je leven zo in te richten, dat alle verschillende levensgebieden enigszins in balans komen (en blijven).
- Hoe belangrijk het is om in de snelheid van het leven, tijd vrij te maken om zaken soms even rustig te overdenken.
- En om een deel van je tijd ook te gebruiken om dingen gewoon te gaan doen!
Ben je meestal gewoon druk met alles wat dagelijks op je af komt? Of neem jij zo nu en dan even de tijd om, middenin de dagelijkse gang van zaken, te kijken naar wat je nog meer zou moeten of zou willen doen?
Nieuwe tijd
Vandaag nam ik een moment voor reflectie: op donderdag 20 september dacht ik terug aan 10 april. De afgelopen 5 maanden leken voorbij te zijn gevlogen. Waar was ik ook alweer in de roadmap voor mijn ‘plan’? Had ik dagen verloren waarin ik had kunnen werken aan dat wat voor mij ook belangrijk is? Terwijl ik met mijn ogen de roadmap scande, besefte ik me dat ik ‘er al was’. Dat ik alles wat ik in Parijs had opgeschreven al had gedaan. En ineens ‘kreeg’ ik door die conclusie extra ruimte. Was ik verbaasd over hoe ideeën al zijn gerealiseerd.
En nu? Tot halverwege 2019 was er vrije ruimte, welke ik eigenlijk voor de plannen in mijn roadmap had gereserveerd. Nu had ik ineens uren beschikbaar om iets anders mee te gaan doen. Ogenschijnlijk ‘nieuwe tijd’, terwijl hij nog niet eens was verlopen. Het is grappig hoe dit werkt.
Anders kijken!
Een aantal projecten, gebeurtenissen, ontmoetingen en afspraken in de afgelopen maanden lieten me weer exact zien waarom ik doe wat ik doe. En hoe belangrijk ik het vind om – in een wereld waar kennis en snelheid overheerst & waar verwondering, verbinding en zingeving soms wat ontbreekt – mensen te helpen om eens anders te kijken, om te gaan creëren. Om ideeën te realiseren en om zichtbaar te maken wat je dus gewoon kan doen!
‘The bad news is time flies. The good news is you’re the pilot.’
Vorig weekend vierden mijn grootouders hun 85e verjaardag en ik sprak met beide ook over ’tijd’. Mijn opa vertelde dat de tijd, hoe ouder je wordt, alleen maar sneller lijkt te gaan. En hoe de grote en kleine dingen in het leven daadwerkelijk door focus en hard werken kunnen ontstaan. ‘Zo is dat echt hè opa’, zei ik. Ik voelde een glimlach opkomen. En ik besefte me; allebei hadden we gelijk.
Plannen maken
Ik ga dit weekend even nadenken over wat ik zelf met de beschikbare uren in het komend jaar en het zwarte gat na deze productie zal gaan doen. Toch nog een verdieping van mijn werk als personal coach door een nieuwe opleiding op mijn vrije dag, het atelier weer in met de ontwerpen van de jurken, een vervolg geven aan de surflessen van afgelopen zomer, het uitwerken en bouwen van een nieuwe online module of toch op zoek naar een nieuwe studio of echt Jacklin-kantoor? Of misschien wel helemaal niets van dat alles, want uiteindelijk loopt alles in het leven toch altijd weer helemaal anders.